Ondertussen zijn we alweer een maand verder en zet de ziekte zich ook verder: verwardheid is erger, motoriek gaat achteruit en elke inspanning is heel vermoeiend. Dat neemt niet weg dat ons vader nog kan genieten van een bezoekje, een gezelschapspelletje samen met de kleinkinderen, een warme knuffel, ...
We zijn heel blij dat het ons nog steeds lukt om 'thuis' te zijn. Het is een zware dag- en nachttaak voor ons moeder, maar ze doet haar uiterste best en is een enorm taaie. Bij deze willen we allen die hun steentje bijdragen van harte danken!
Hartelijke groeten,
Lieve
Saturday, January 16, 2010
Subscribe to:
Posts (Atom)
