Gisteren ging ik naar de kliniek voor een scan en voor de start van de derde chemo.
Vandaag is de scan van het hele lichaam uitgevoerd, maar de chemo is uitgesteld.
De chemo heeft goed gewerkt: de tumoren zijn kleiner geworden. De behandeling zal op dezelfde basis verder gezet worden.Dat is heel goed nieuws !
De witte bloedlichamen zijn echter nog niet op voldoende niveau en daarom is de derde chemo uitgesteld tot volgende week (woensdag, donderdag en vrijdag). Dit uitstel is niet plezant maar het geeft me toch ook een extra herstelweek (met goed weer) en daar zal ik maar van genieten. Kanker is toch een rare ziekte: steeds moet men op al het mogelijke voorbereid zijn !
Tuesday, May 22, 2007
Thursday, May 17, 2007
Nog enkele uitreksels van ontvangen mails
Ik ben ervan overtuigd dat uw optimistische benadering alleen maar kan helpen om dit alles te boven te komen.
Marcel, je bewijst hiermee nog maar eens dat je een intelligente en positieve persoon bent, zo kennen we je van op school. Doe zo verder, hou vol en overwin! Jij kunt dat.
Ik bewonder uw moed om via internet te tonen dat uw geloof in de toekomst nog altijd rotsvast is, want niemand beter dan jij weet - vanuit uw studententijd zelfs - dat een rotsvaste wil voldoende is om alle obstakels te overwinnen.
Wees er van overtuigd dat alle vrienden, ook al ziet ge ze niet zo veel, met u meeleven en u solidair steunen.
Ik wens je moed, kalmte toe; ik zou zoveel meer willen doen voor jou, maar aan bepaalde dingen kan ik niets veranderen. Ik denk aan je !
Wanneer je het moeilijk hebt, probeer je dan te concentreren op de kleine, binnen reikwijdte liggende vreugden. Probeer de rust te zoeken.Het is al hééééél lang geleden dat ik nog zo'n toffe meneer heb leren kennen.
Marcel, jou wensen we positieve gedachten, want zij zijn het geheim van iedere genezing. Ook al weten we dat het niet altijd gemakkelijk is.Ook voor de andere familieleden is het niet gemakkelijk als je geconfronteerd wordt met ziekte van je partner - vader -grootvader. Want deze mensen worden vaak vergeten.
Maar als je goede momenten in je leven, intens en bewust beleeft, is er veel kans dat je sterker staat in kwade dagen.
Gelukkig toch weer wat nieuws over de gezondheidstoestand. Volgens mij verloopt alles vrij vlot; zulke wandelingen vragen toch wel wat van de fysische krachten en als je bedenkt dat chemo toch heel wat kracht wegneemt, dan vind ik wat je gepresteerd heb super. Blijf naar je lichaam luisteren, forceer niets, als je moe bent moet je daaraan toegeven en jezelf rust gunnen (ik weet dat het zelfs niet anders kan) om nog niet meer energie kwijt te raken. Maar blijf je interesseren voor de dingen die je altijd geïnteresseerd hebben, dat houdt je gedachten positief bezig. Dat je gespannen de resultaten van volgende week afwacht, is niet meer dan normaal, maar ik weet dat ook al zijn die niet zo positief, de geneeskunde veel kan om daaraan iets te doen. Energie kan men je geven als dat nodig is en andere chemo ook. Er zijn zoveel mooie dingen om je heen,( ik denk dan bijvoorbeeld aan die zes kleinkinderen die iedere keer dat je ze ziet weer iets nieuws kunnen en zo lief kunnen zijn) denk daar zoveel mogelijk aan en tracht er in op te gaan. Het is nu een moeilijke periode, en voor iemand als jij die altijd zeer actief bent geweest is het natuurlijk niet gemakkelijk te ondervinden dat het minder goed gaat en dat je krachten uit je weg lijken te vloeien. Chemo doodt nu eenmaal niet alleen de slechte cellen. Dat de slechte wegmoeten, daar ga je voor, nadien bouw je de goede weer geleidelijk weer op. Eet vooral wat je graag eet en laat de rest voor de anderen. Mijn schoonbroer kon een ganse tijd geen aardappelen meer binnenkrijgen, zelfs in het ziekenhuis werden die vervangen door boterhammen met platte kaas. Nu zijn de aardappelen weer lekker.
Denk niet te veel aan wat eventueel nog zou kunnen komen. Denk aan nu en spaar je energie. Vermijd infecties en hou je rustig bezig.
Tot de volgende keer !
Jij was steeds één en al werkkracht op Tongelsbos.Wandelen en fietsen zijn 2 van uw belangrijkste hobby's.De natuur met al haar moois boeien U geweldig.En toch kun je nog ziek worden!!
Ik heb uw blog gelezen en ben verrast door Uw moed en optimisme.Ik denk dat ik , als het mij moest overkomen, diep zou wegzakken in zwart gepeins.Ik denk echter wel dat Uw positieve instelling de beste genezer zal zijn.Ik bewonder je positieve berichten en wens je veel sterkte.
Graag zou ik je eens willen bezoeken, als jij dat wilt.
Met verbazing heb ik uw blog grondig gelezen. Ik moet je echt bewonderen om je inzet.
Het is nu voor jou en je familie een moment van bezinning, wat ga je verder met je leven aanvangen?
Een goede raad, probeer stress te vermijden, en doe alles rustig aan. Neem voldoende rustpauzes, dat is ook belangrijk voor het verloop van je ziekte. Geniet van de dingen die je nog kan en probeer positief te blijven. Je hoeft niet te doen alsof. Als je behoefte hebt om te wenen of u rot te voelen doe je dat maar, maar laat daarna je lach terug verschijnen. Maar dat weet je waarschijnlijk al.
Vele groetjes aan jou en je hele familie en hopelijk tot ziens. Maandag tijdens, of na de wandeling, of een bezoekje thuis.
Veel sterkte en moed
Marcel, je bewijst hiermee nog maar eens dat je een intelligente en positieve persoon bent, zo kennen we je van op school. Doe zo verder, hou vol en overwin! Jij kunt dat.
Ik bewonder uw moed om via internet te tonen dat uw geloof in de toekomst nog altijd rotsvast is, want niemand beter dan jij weet - vanuit uw studententijd zelfs - dat een rotsvaste wil voldoende is om alle obstakels te overwinnen.
Wees er van overtuigd dat alle vrienden, ook al ziet ge ze niet zo veel, met u meeleven en u solidair steunen.
Ik wens je moed, kalmte toe; ik zou zoveel meer willen doen voor jou, maar aan bepaalde dingen kan ik niets veranderen. Ik denk aan je !
Wanneer je het moeilijk hebt, probeer je dan te concentreren op de kleine, binnen reikwijdte liggende vreugden. Probeer de rust te zoeken.Het is al hééééél lang geleden dat ik nog zo'n toffe meneer heb leren kennen.
Marcel, jou wensen we positieve gedachten, want zij zijn het geheim van iedere genezing. Ook al weten we dat het niet altijd gemakkelijk is.Ook voor de andere familieleden is het niet gemakkelijk als je geconfronteerd wordt met ziekte van je partner - vader -grootvader. Want deze mensen worden vaak vergeten.
Maar als je goede momenten in je leven, intens en bewust beleeft, is er veel kans dat je sterker staat in kwade dagen.
Gelukkig toch weer wat nieuws over de gezondheidstoestand. Volgens mij verloopt alles vrij vlot; zulke wandelingen vragen toch wel wat van de fysische krachten en als je bedenkt dat chemo toch heel wat kracht wegneemt, dan vind ik wat je gepresteerd heb super. Blijf naar je lichaam luisteren, forceer niets, als je moe bent moet je daaraan toegeven en jezelf rust gunnen (ik weet dat het zelfs niet anders kan) om nog niet meer energie kwijt te raken. Maar blijf je interesseren voor de dingen die je altijd geïnteresseerd hebben, dat houdt je gedachten positief bezig. Dat je gespannen de resultaten van volgende week afwacht, is niet meer dan normaal, maar ik weet dat ook al zijn die niet zo positief, de geneeskunde veel kan om daaraan iets te doen. Energie kan men je geven als dat nodig is en andere chemo ook. Er zijn zoveel mooie dingen om je heen,( ik denk dan bijvoorbeeld aan die zes kleinkinderen die iedere keer dat je ze ziet weer iets nieuws kunnen en zo lief kunnen zijn) denk daar zoveel mogelijk aan en tracht er in op te gaan. Het is nu een moeilijke periode, en voor iemand als jij die altijd zeer actief bent geweest is het natuurlijk niet gemakkelijk te ondervinden dat het minder goed gaat en dat je krachten uit je weg lijken te vloeien. Chemo doodt nu eenmaal niet alleen de slechte cellen. Dat de slechte wegmoeten, daar ga je voor, nadien bouw je de goede weer geleidelijk weer op. Eet vooral wat je graag eet en laat de rest voor de anderen. Mijn schoonbroer kon een ganse tijd geen aardappelen meer binnenkrijgen, zelfs in het ziekenhuis werden die vervangen door boterhammen met platte kaas. Nu zijn de aardappelen weer lekker.
Denk niet te veel aan wat eventueel nog zou kunnen komen. Denk aan nu en spaar je energie. Vermijd infecties en hou je rustig bezig.
Tot de volgende keer !
Jij was steeds één en al werkkracht op Tongelsbos.Wandelen en fietsen zijn 2 van uw belangrijkste hobby's.De natuur met al haar moois boeien U geweldig.En toch kun je nog ziek worden!!
Ik heb uw blog gelezen en ben verrast door Uw moed en optimisme.Ik denk dat ik , als het mij moest overkomen, diep zou wegzakken in zwart gepeins.Ik denk echter wel dat Uw positieve instelling de beste genezer zal zijn.Ik bewonder je positieve berichten en wens je veel sterkte.
Graag zou ik je eens willen bezoeken, als jij dat wilt.
Met verbazing heb ik uw blog grondig gelezen. Ik moet je echt bewonderen om je inzet.
Het is nu voor jou en je familie een moment van bezinning, wat ga je verder met je leven aanvangen?
Een goede raad, probeer stress te vermijden, en doe alles rustig aan. Neem voldoende rustpauzes, dat is ook belangrijk voor het verloop van je ziekte. Geniet van de dingen die je nog kan en probeer positief te blijven. Je hoeft niet te doen alsof. Als je behoefte hebt om te wenen of u rot te voelen doe je dat maar, maar laat daarna je lach terug verschijnen. Maar dat weet je waarschijnlijk al.
Vele groetjes aan jou en je hele familie en hopelijk tot ziens. Maandag tijdens, of na de wandeling, of een bezoekje thuis.
Veel sterkte en moed
Wednesday, May 16, 2007
Tweede chemocyclus 17de dag (2.17)
Mijn toestand blijft stabiel met weinig hinder. Intussen heb ik wel de grenzen van mijn fysische mogelijkheden ontdekt en stel ik vast dat ik die moet respecteren om verder mentaal gezond te blijven.
Met de familie heb ik een goed verlof gehad aan zee. Alle wandelingen heb ik meegedaan behalve de dagwandeling van Westende naar Oostende. Daar heb ik halfweg afgehaakt om mijn middagdutje te gaan doen. Vorige zondag was het moederdag en waren de kinderen bij ons met de zes kleinkinderen en ook dat was een prettige dag. Bovendien heb ik in de tussentijd een nieuwe printer geïnstalleerd en uitgeprobeerd.
Al deze dingen tonen aan dat ik druk bezig geweest ben met dingen die ik graag doe....maar dat heeft me wel moe gemaakt. Nu heb ik een goede nachtrust gehad, maar gisteren had ik een moe gevoel en kwam er niet toe om me aan te computer te zetten en om te telefoneren en zo mijn contacten te onderhouden. Nochtans vind ik dat heel belangrijk. Tegelijk met de vermoeidheid groeit bij mij de vrees voor het verder verloop van mijn ziekte. Volgende dinsdag is er een eerste onderzoek naar de resultaten van de behandeling en het is bang afwachten wat dan de boodschap zal zijn. Die onzekerheid maakt me onrustig en slorpt veel energie op. Ik moet nog leren daar mee om te gaan want onzekerheid is een blijvend kenmerk van mijn ziekte.
Gelukkig heb ik veel mensen die mij hoopvol aanmoedigen !!!!!
Met de familie heb ik een goed verlof gehad aan zee. Alle wandelingen heb ik meegedaan behalve de dagwandeling van Westende naar Oostende. Daar heb ik halfweg afgehaakt om mijn middagdutje te gaan doen. Vorige zondag was het moederdag en waren de kinderen bij ons met de zes kleinkinderen en ook dat was een prettige dag. Bovendien heb ik in de tussentijd een nieuwe printer geïnstalleerd en uitgeprobeerd.
Al deze dingen tonen aan dat ik druk bezig geweest ben met dingen die ik graag doe....maar dat heeft me wel moe gemaakt. Nu heb ik een goede nachtrust gehad, maar gisteren had ik een moe gevoel en kwam er niet toe om me aan te computer te zetten en om te telefoneren en zo mijn contacten te onderhouden. Nochtans vind ik dat heel belangrijk. Tegelijk met de vermoeidheid groeit bij mij de vrees voor het verder verloop van mijn ziekte. Volgende dinsdag is er een eerste onderzoek naar de resultaten van de behandeling en het is bang afwachten wat dan de boodschap zal zijn. Die onzekerheid maakt me onrustig en slorpt veel energie op. Ik moet nog leren daar mee om te gaan want onzekerheid is een blijvend kenmerk van mijn ziekte.
Gelukkig heb ik veel mensen die mij hoopvol aanmoedigen !!!!!
Sunday, May 6, 2007
Tweede chemocyclus: 7de dag
Al op dag 7 van deze periode heb ik nog altijd geen noemenswaardige hinder: alleen wat haaruitval en wat vlugger moe. Mijn eten verteert nog goed en smaakt lekker (dank zij de afwisselende maaltijden door de goede zorgen van Maria, van ons Lieve ,ons Greet en uit de tuin van mijn buurman verse rabarber en verse sla). Nog steeds voel ik mij fit genoeg om rustig te fietsen (gisteren en vandaag ruim 15 km) Verder wat bezoek ontvangen, lezen en puzzelen ,in de namiddag een dutje en zo zijn mijn dagen goed gevuld.
Als ik geen infectie krijg (groot risico omwille van de bloedarmoede) dan denk ik dat nu al mijn herstel bezig is in deze 2de periode en verwacht ik geen nieuwe complicaties. Volgende week (di-wo-do) ga ik dan ook mee met de familie Helsen naar de kust om daar te genieten van de lucht en van ons samenzijn (zal wel bij 15°C zijn en met regen, maar dat houdt ons niet tegen).
Mensen die praten over kanker en de behandelingen, vertellen angstaanjagende verhalen over het leed dat men meemaakt. Dit maakt mij bang en onzeker over wat mij te wachten staat. Meestal lukt het mij wel te baseren op mijn huidige, gemakkelijk te beleven situatie: ik probeer vandaag te leven en te genieten van de kansen die ik nu heb. Wat morgen komt zien we wel en dan is er nog tijd genoeg om daar mee bezig te zijn !!!!!!!!!
De dokters zeggen duidelijk dat elke patiënt op een eigen wijze reageert op de behandeling: dit varieert van weinig last tot zeer moeilijk te verdragen hindernissen. Als ik onderweg kennissen ontmoet, zijn ze meestal verrast door mijn fitheid. Blijkbaar heeft men alleen een beeld van de doodzieke kankerlijder die (bijna) stervende is. Velen voelen zich onhandig om dan contact te nemen (zelf voelde ik dat ook zo). Nochtans zijn er ook velen die in voldoende mate herstellen en nog veel jaren een goed leven beleven!
Als ik geen infectie krijg (groot risico omwille van de bloedarmoede) dan denk ik dat nu al mijn herstel bezig is in deze 2de periode en verwacht ik geen nieuwe complicaties. Volgende week (di-wo-do) ga ik dan ook mee met de familie Helsen naar de kust om daar te genieten van de lucht en van ons samenzijn (zal wel bij 15°C zijn en met regen, maar dat houdt ons niet tegen).
Mensen die praten over kanker en de behandelingen, vertellen angstaanjagende verhalen over het leed dat men meemaakt. Dit maakt mij bang en onzeker over wat mij te wachten staat. Meestal lukt het mij wel te baseren op mijn huidige, gemakkelijk te beleven situatie: ik probeer vandaag te leven en te genieten van de kansen die ik nu heb. Wat morgen komt zien we wel en dan is er nog tijd genoeg om daar mee bezig te zijn !!!!!!!!!
De dokters zeggen duidelijk dat elke patiënt op een eigen wijze reageert op de behandeling: dit varieert van weinig last tot zeer moeilijk te verdragen hindernissen. Als ik onderweg kennissen ontmoet, zijn ze meestal verrast door mijn fitheid. Blijkbaar heeft men alleen een beeld van de doodzieke kankerlijder die (bijna) stervende is. Velen voelen zich onhandig om dan contact te nemen (zelf voelde ik dat ook zo). Nochtans zijn er ook velen die in voldoende mate herstellen en nog veel jaren een goed leven beleven!
Thursday, May 3, 2007
Nog alles goed op dag 2.4
Volgens mijn verwachtingen zouden vandaag de gevolgen van de 2de chemo beginnen te wegen, maar ik voel me nog altijd fit en kan goed eten. Vandaag 10 km gefietst en ook de gazon gemaaid...verder alleen maar genoten en wat gelezen.
We proberen zo verder te doen !!!!
We proberen zo verder te doen !!!!
Wednesday, May 2, 2007
Tweede chemo (dag 2.3)
Op zondag ben ik binnengegaan en de chemo startte maandag.
Zondag al werden bloedstalen genomen en hart, temp. en gewicht gecontroleerd.
Maandagmorgen een gesprek met een assistente. Mijn toestand was goed genormaliseerd en de chemo zou lopen van 12.00 uur tot 17.00 uur. In totaal 3 baxters die aangesloten werden op de poortkatheder (wel een handig hulpmiddel).
Op de middag een gesprek met Dr. Wynants (deze volgt mijn dossier op o.l.v. Prof. Vansteenkiste en kent dus alle gegevens) dat enkele dingen verduidelijkte.
Het feit dat er nu problemen waren met de witte bloedcellen betekent niet dat dit zich voortdurend zal herhalen en men heeft ook de chemo niet aangepast. Op 22/05 om 11.40 uur zal er een CT-scan genomen worden. Dit is het eerste evaluatiemoment waarbij de aanpak kan bijgestuurd worden.
Op de avond nog een rustig gesprek gehad met een verpleegster die goed kon luisteren. Zij gaf me het gevoel dat ik realistisch tegen mijn ziekte aankijk: mijn kanker is een agressieve kanker die toch erg gevoelig is voor chemo.De verwachting is dat men erin zal slagen met de chemo de kankercellen (bijna ?) dood te krijgen (verschrompelen) om zo tot een vrij leefbare situatie te komen. Hoe lang dat duurt is af te wachten en de kans is groot dat na enige tijd (jaren ?) de kanker terug opduikt zodat een nieuwe behandeling nodig is.
Op dag 2.2 (dinsdag een chemo met 1 baxter die om 11.00 uur klaar was. Op dag 2.3 nog 1 baxter van 10.00 uur tot 11.00 uur.
De ganse periode ben ik niet ziek geweest, heb altijd een goede eetlust gehad, goed geslapen en helemaal geen hinder. Nu, op dag 3 in de namiddag beginnen wel maagoprispingen maar verder alles nog goed.
In de kliniek is bezoek mogelijk van 14.00 uur tot 20.00 uur (max 2 personen per patiënt vraagt men). Het zijn meestal 2-persoonskamers en de afdeling is druk bezet.
De verzorging is altijd prima !!!
Zondag al werden bloedstalen genomen en hart, temp. en gewicht gecontroleerd.
Maandagmorgen een gesprek met een assistente. Mijn toestand was goed genormaliseerd en de chemo zou lopen van 12.00 uur tot 17.00 uur. In totaal 3 baxters die aangesloten werden op de poortkatheder (wel een handig hulpmiddel).
Op de middag een gesprek met Dr. Wynants (deze volgt mijn dossier op o.l.v. Prof. Vansteenkiste en kent dus alle gegevens) dat enkele dingen verduidelijkte.
Het feit dat er nu problemen waren met de witte bloedcellen betekent niet dat dit zich voortdurend zal herhalen en men heeft ook de chemo niet aangepast. Op 22/05 om 11.40 uur zal er een CT-scan genomen worden. Dit is het eerste evaluatiemoment waarbij de aanpak kan bijgestuurd worden.
Op de avond nog een rustig gesprek gehad met een verpleegster die goed kon luisteren. Zij gaf me het gevoel dat ik realistisch tegen mijn ziekte aankijk: mijn kanker is een agressieve kanker die toch erg gevoelig is voor chemo.De verwachting is dat men erin zal slagen met de chemo de kankercellen (bijna ?) dood te krijgen (verschrompelen) om zo tot een vrij leefbare situatie te komen. Hoe lang dat duurt is af te wachten en de kans is groot dat na enige tijd (jaren ?) de kanker terug opduikt zodat een nieuwe behandeling nodig is.
Op dag 2.2 (dinsdag een chemo met 1 baxter die om 11.00 uur klaar was. Op dag 2.3 nog 1 baxter van 10.00 uur tot 11.00 uur.
De ganse periode ben ik niet ziek geweest, heb altijd een goede eetlust gehad, goed geslapen en helemaal geen hinder. Nu, op dag 3 in de namiddag beginnen wel maagoprispingen maar verder alles nog goed.
In de kliniek is bezoek mogelijk van 14.00 uur tot 20.00 uur (max 2 personen per patiënt vraagt men). Het zijn meestal 2-persoonskamers en de afdeling is druk bezet.
De verzorging is altijd prima !!!
Tuesday, May 1, 2007
2de cyclus chemotherapie
Kort wat nieuws vanuit Gasthuisberg:
De 2de cyclus van de chemotherapie is maandagmorgen gestart. Het bloed was dus terug op peil. Vandaag ben ik langs geweest en ik heb kunnen zien dat alles vlot verloopt met onze va:
Op 22 mei (start van de 3de cyclus) wordt er opnieuw een CT scan gemaakt en zal dus een eerste evaluatie (en eventueel bijsturing) van de behandeling mogelijk zijn.
We hopen dat het zo vlot blijft lopen ...
Lieve groetjes
De 2de cyclus van de chemotherapie is maandagmorgen gestart. Het bloed was dus terug op peil. Vandaag ben ik langs geweest en ik heb kunnen zien dat alles vlot verloopt met onze va:
- hij voelt zich goed en heeft (nog) geen last van de chemo.
- we hebben zelfs even zitten "zonnen" op het balkon.
- hij is de grootste eter van de hele gang, aan eetlust dus geen gebrek.
- hij zei "ik ga maar in mijn bed liggen omdat anders niemand gelooft dat ik ziek ben" ... humor sterkt.
- hij heeft een goed gesprek gehad met de dokter.
- hij is heel tevreden over de aanpak en de verpleegsters.
Op 22 mei (start van de 3de cyclus) wordt er opnieuw een CT scan gemaakt en zal dus een eerste evaluatie (en eventueel bijsturing) van de behandeling mogelijk zijn.
We hopen dat het zo vlot blijft lopen ...
Lieve groetjes
Subscribe to:
Posts (Atom)
