Mijn toestand blijft stabiel met weinig hinder. Intussen heb ik wel de grenzen van mijn fysische mogelijkheden ontdekt en stel ik vast dat ik die moet respecteren om verder mentaal gezond te blijven.
Met de familie heb ik een goed verlof gehad aan zee. Alle wandelingen heb ik meegedaan behalve de dagwandeling van Westende naar Oostende. Daar heb ik halfweg afgehaakt om mijn middagdutje te gaan doen. Vorige zondag was het moederdag en waren de kinderen bij ons met de zes kleinkinderen en ook dat was een prettige dag. Bovendien heb ik in de tussentijd een nieuwe printer geïnstalleerd en uitgeprobeerd.
Al deze dingen tonen aan dat ik druk bezig geweest ben met dingen die ik graag doe....maar dat heeft me wel moe gemaakt. Nu heb ik een goede nachtrust gehad, maar gisteren had ik een moe gevoel en kwam er niet toe om me aan te computer te zetten en om te telefoneren en zo mijn contacten te onderhouden. Nochtans vind ik dat heel belangrijk. Tegelijk met de vermoeidheid groeit bij mij de vrees voor het verder verloop van mijn ziekte. Volgende dinsdag is er een eerste onderzoek naar de resultaten van de behandeling en het is bang afwachten wat dan de boodschap zal zijn. Die onzekerheid maakt me onrustig en slorpt veel energie op. Ik moet nog leren daar mee om te gaan want onzekerheid is een blijvend kenmerk van mijn ziekte.
Gelukkig heb ik veel mensen die mij hoopvol aanmoedigen !!!!!
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment