Tweede chemocyclus: 7de dag

Al op dag 7 van deze periode heb ik nog altijd geen noemenswaardige hinder: alleen wat haaruitval en wat vlugger moe. Mijn eten verteert nog goed en smaakt lekker (dank zij de afwisselende maaltijden door de goede zorgen van Maria, van ons Lieve ,ons Greet en uit de tuin van mijn buurman verse rabarber en verse sla). Nog steeds voel ik mij fit genoeg om rustig te fietsen (gisteren en vandaag ruim 15 km) Verder wat bezoek ontvangen, lezen en puzzelen ,in de namiddag een dutje en zo zijn mijn dagen goed gevuld.

Als ik geen infectie krijg (groot risico omwille van de bloedarmoede) dan denk ik dat nu al mijn herstel bezig is in deze 2de periode en verwacht ik geen nieuwe complicaties. Volgende week (di-wo-do) ga ik dan ook mee met de familie Helsen naar de kust om daar te genieten van de lucht en van ons samenzijn (zal wel bij 15°C zijn en met regen, maar dat houdt ons niet tegen).

Mensen die praten over kanker en de behandelingen, vertellen angstaanjagende verhalen over het leed dat men meemaakt. Dit maakt mij bang en onzeker over wat mij te wachten staat. Meestal lukt het mij wel te baseren op mijn huidige, gemakkelijk te beleven situatie: ik probeer vandaag te leven en te genieten van de kansen die ik nu heb. Wat morgen komt zien we wel en dan is er nog tijd genoeg om daar mee bezig te zijn !!!!!!!!!

De dokters zeggen duidelijk dat elke patiënt op een eigen wijze reageert op de behandeling: dit varieert van weinig last tot zeer moeilijk te verdragen hindernissen. Als ik onderweg kennissen ontmoet, zijn ze meestal verrast door mijn fitheid. Blijkbaar heeft men alleen een beeld van de doodzieke kankerlijder die (bijna) stervende is. Velen voelen zich onhandig om dan contact te nemen (zelf voelde ik dat ook zo). Nochtans zijn er ook velen die in voldoende mate herstellen en nog veel jaren een goed leven beleven!